нашклі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Уставіць шкло ў рамы. У клубе, праўда, яшчэ і вокны не нашклілі, але дах ёсць і сцэна. Савіцкі.
нашко́дзіць, ‑шкоджу, ‑шкодзіш, ‑шкодзіць; зак., каму і без дап.
Нарабіць шкоды; натварыць чаго‑н. — Не мала [ваўкі] нашкодзілі людзям, пакуль галовамі не налажылі... Пальчэўскі. І хоць дождж быў дробны і рэдкі, аднак нашкодзіў нямала. Сіняўскі. Сядзеў .. [інжынер] згорбіўшыся, як хлапчук, што нашкодзіў і сам зразумеў сваю памылку. Асіпенка.
нашле́мнік, ‑а, м.
Грэбень, упрыгожанне наверсе шлема. Залаты нашлемнік.
нашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Надаваць плескачоў, набіць. Раніцай Андрэй нашлёпаў Лёвачку, каб бальшун сам адзяваўся. Лобан.
нашлёпка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Разм. Тое, што прылеплена да чаго‑н. Пастукваючы пазногцем па важкіх сургучовых нашлёпках, [Берсан] накіраваўся ў свой кабінет. Мехаў.
нашлы́ндацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Пашлындаць доўга; набадзяцца.
нашмарава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нашмараваць.
нашмарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Разм. Намазаць, нацерці. Пастагнаў [бацька] уночы, маці нашмаравала бакі тарпатынаю, а раніцаю павалокся на абход. Лужанін.
нашма́т, прысл.
Разм. Тое, што і намнога. Дні нашмат падоўжалі. Цяпер гадзін у восем вечара было яшчэ светла. Арабей.
нашмо́рганы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нашморгаць.