натапы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.
Падняць тарчма, наставіць (поўсць, шчаціну, пер’е і пад.). Заўважыўшы хлопца, .. [сабака] натапырыў на хрыбце поўсць і, мякка ступаючы, пайшоў яму насустрач. Федасеенка.
•••
Натапырыць вушы — тое, што і наставіць вушы (гл. наставіць).
натарахце́ць, ‑хчу, ‑хціш, ‑хціць; зак.
Разм.
1. Нарабіць шуму, тарахцення.
2. перан.; чаго і без дап. Хутка і многа наварыць чаго‑н.; набалбатаць.
натаргава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад натаргаваць.
натаргава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак., што.
Тое, што і нагандляваць.
натарго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да натаргаваць.
ната́рыус, ‑а, м.
Службовая асоба, якая ажыццяўляе натарыяльныя дзеянні.
[Ад лац. notarius — пісар, сакратар.]
натарыя́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да афармлення розных дакументаў, юрыдычных актаў. Натарыяльная кантора.
натарыя́т, ‑а, М ‑рыяце, м.
Сістэма дзяржаўных органаў, задачай якіх з’яўляецца засведчанне правоў і фактаў, каб надаць ім юрыдычнае значэнне.
ната́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Кароткі запіс аб чым‑н. Да гэтую справу Сцёпка глядзеў сур’ёзна. Чытаючы, рабіў сякія-такія нататкі, выпіскі. Колас. [Люба] дастане запісную кніжку і спешна пачала чытаць карандашныя нататкі. Гартны. // Кароткае пісьмовае або друкаванае паведамленне; артыкул. Сонцаў перапісаў некалькі радкоў з газетнай нататкі. Мележ. [Шуст:] — Я чытаў, выступаў на сходах, пісаў нататкі для насеннай і гарадской газет. «Беларусь».
натаўчы́, ‑таўку, ‑таўчэш, ‑таўчэ; ‑таўчом, ‑таўчаце; пр. натоўк, ‑таўкла, ‑ло; зак.
1. чаго. Стаўчы якую‑н. колькасць. Натаўчы солі. // Размяць, намяць. Натаўчы бульбы.
2. чаго. Збіць таўкачом скурку з зерня ў працэсе вырабу круп. Натаўчы проса.
3. чаго. Разм. Разбіць шмат чаго‑н. Натаўчы бутэлек.
4. каго-што, у што, каму. Разм. Набіць, збіць; надаваць. На Язэпа пазіралі, як на нейкага казачнага героя,.. які не пабаяўся старшыню натаўчы. Чарот. [Яўген:] — Нікуды я не пайду, пакуль морды яму не натоўпу як след. Савіцкі.