найма́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наймальніка. Наймальніцкія правы.
найма́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. наймаць — наняць.
найма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да наняцца.
2. Зал. да наймаць.
найма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наняць.
найме́нне, ‑я, н.
Назва, імя. Тут жыве адна дзяўчына па найменню Мілавіца, а на выгляд — як зарніца! Дубоўка.
найме́нны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Названы, абазначаны.
•••
Найменны лік гл. лік.
найме́нш, прысл.
1. Менш за ўсё. Найлепш расказана [у літаратуры] аб тым, што адбывалася ўранні 22 чэрвеня 1941 года на сотнях ціхіх застаў. Брыль.
2. У спалучэнні з якаснымі прыметнікамі ўтварае найвышэйшую ступень апошніх. Найменш смелы.
найме́ншы, ‑ая, ‑ае.
Самы меншы, самы малы. Найменшая частка.
•••
Ісці па лініі найменшага супраціўлення гл. ісці.
на́йміт, ‑а, М ‑міце, м.
1. Наёмны работнік; парабак. Так, жыў сабе [Караневіч], .. як найміт, нават не звіў сабе ніякага гнязда. Скрыган.
2. перан. Той, хто з карыслівымі намерамі служыць чыім‑н. мэтам, хто прадаўся каму‑н. Панскі найміт. □ Мы лічым сваім абавязкам выкрываць подлых апосталаў новай сусветнай бойні і іх наймітаў у асобе здрадлівых пісак і псеўдавучоных. Колас.
на́йміцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да найміта, наймічкі. Найміцкі лёс.