наска́льны, ‑ая, ‑ае.
Зроблены на скале (пра малюнкі, надпісы, якія адносяцца да старажытных эпох). [Ісак:] — Наскальны малюнак параненага бізона і цяпер здзіўляе сваёй закончанасцю. Асіпенка.
насканда́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Разм. Учыніць скандал.
наска́рдзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак., на каго, каму і без дап.
Разм. Выказаць каму‑н. сваю скаргу; паскардзіцца. Паскардзіцца на брата. □ Мала таго, што [Янук] наманіў, дык яшчэ і маці наскардзіўся. Лупсякоў.
насква́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да наскварыць.
насква́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., чаго.
Сквараннем прыгатаваць у нейкай колькасці. Наскварыць патэльню сала.
на́скі, займен. прыналежны.
Уст. Наш (у 1 знач.). [Старшыня сходу:] — Дык вось, грамадзяне, каб ведалі ў горадзе ўсе наскія крыўды і скаргі, трэба, грамадзяне, усё сказаць таварышу дакладчыку... Галавач. Наскія дарогі, наскія пуціны У пясках не знікнуць, у пясках не згінуць. Глебка.
наскіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Скінуць пэўную колькасць чаго‑н. Наскідаць камення. □ Паліва на беразе поўна. Веснавая вада пакінула тут трэскі, карчэўе, кавалкі дошак і нават ладныя паленцы.. Можа за якіх дзесяць мінут мы наскідалі цэлую груду. Савіцкі.
наскі́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Тое, што і наскідаць. Са скавародкі стос блінцоў Наскідвала ўжо маці. Вітка.
насклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Скласці ў адно або некалькі месцаў многа чаго‑н. Наскладаць сала ў кублы.
наскла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Тое, што і наскладаць.