Verbum

насе́ннік, ‑а, м.

1. Расліна або яе плод, пакінуты на насенне. Тытунь-насеннік. Агурок-насеннік. □ [Дзяўчына] была на дзялянцы, прарывала бурачкі, даглядала насеннікі. Сабаленка. // Дрэва, якое пакідаецца для абсемянення высечанага ўчастка лесу. Дуб-насеннік.

2. Спец. Участак, прызначаны для вырошчвання раслін на насенне. — Паважаны Аксён Верамеевіч, не ўсякая трава ідзе на насенне. Вунь у нас насеннікі, — паказаў Варанецкі за канаву. Дуброўскі.

насе́ннікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да насенніка.

насе́нніца, ‑ы, ж.

1. Абалонка, у якой змяшчаецца насенне.

2. Жан. да насеннік (у 1 знач.).

насе́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да насення (у 1 знач.); у якім знаходзіцца насенне. Насенныя каробачкі. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе насення. Насеннае размнажэнне.

2. Які мае адносіны да насення (у 2 знач.). Насенны матэрыял. Насенны фонд. // Які пакідаецца на насенне. Насенная бульба. □ Шырокі загон насеннай канюшыны ішоў ад ельніку. Чорны. // Прызначаны для вырошчвання насенных раслін. Насенны ўчастак.

насення... (гл. насенне...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «насенне...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: насеннясховішча, насеннявод, насенняводства.

насенняво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Спецыяліст па насенняводству.

насенняво́дства, ‑а, н.

Галіна раслінаводства, якая займаецца развядзеннем насенных раслін.

насенняво́дчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да насенняводства. Насенняводчая сістэма. // Які займаецца развядзеннем сартавога насення. Насенняводчая гаспадарка. Насенняводчы калгас.

насенняно́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які дае насенне. Насенняносны лубін.

насеннясхо́вішча, ‑а, н.

Памяшканне, дзе захоўваецца насенне.