нарцы́савы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарцыса. Нарцысавая цыбуліна.
на́ры, ‑аў; адз. няма.
Насціл з дошак, прызначаны для спання, які знаходзіцца на пэўнай вышыні над падлогай або зямлёй. У палатцы паабапал праходу былі зроблены суцэльныя нары. Пальчэўскі. На двух’ярусных нарах ўзвышаліся туга пабітыя сеннікі, засланым байкавымі коўдрамі. Даніленка.
нарыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да нарвацца.
нарыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да нарваць 1 (у 1–3 знач.).
нарыва́ць 2, ‑ае.
Незак. да нарваць 2.
нарыва́ць 3, ‑ае.
Незак. да нарыць.
на́рыс, ‑а, м.
1. Літаратурны твор невялікіх памераў, у аснове якога ляжаць рэальныя факты з жыцця і дзейнасці цікавых людзей. Крытыка-біяграфічны нарыс. □ Там [у калгасе] жылі добра, і Толя з радасцю пісаў аб гэтым у сваіх .. нарысах. Брыль. Спецыфічнай асаблівасцю нарыса ўяўляецца тое, што ў ім апісваюцца канкрэтныя, рэальныя (а не выдуманыя) людзі, факты, падзеі. А. Макарэвіч.
2. звычайна мн. (на́рысы, ‑аў). Назва спецыяльнай навуковай працы, прысвечанай распрацоўцы якога‑н. аднаго пытання. Нарысы па дыялекталогіі.
нарысава́ны і нарысо́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нарысаваць.
нарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.
1. Рысуючы, адлюстраваць каго‑, што‑н. на якой‑н. плоскасці. Нарысаваць фігуры людзей. Нарысаваць на дошцы дыяграму.
2. перан. Перадаць у вобразах. Пісьменнік нарысаваў у творы перадавых людзей нашага часу. // Уявіць у думках. Заплюшчыўшы вочы, льга было ўявіць сабе сялянку ў горы. Уяўленне ўжо нарысавала Кастусю Прыбыткоўскаму поўны яе вобраз. Чорны.
на́рысавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарыса (у 1 знач.).
нарысі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Чалавек, які піша нарысы. Рэпарцёры, нарысісты, фельетаністы, фотакарэспандэнты — штатныя і пазаштатныя — збіраліся ў купкі і горача абмяркоўвалі, дзе і як ямы скончаць гэты дзень. Васілёнак.
нарысі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да нарысіст.