Verbum

народанасе́льніцтва, ‑а, н.

Насельніцтва Зямлі, кантынента, краіны. Народанасельніцтва СССР.

народаўла́ддзе, ‑я, н.

Форма праўлення, пры якой улада належыць народу; дэмакратыя. СССР — краіна сапраўднага народаўладдзя. □ У ходзе сацыялістычнага будаўніцтва ўвасабляюцца ў жыццё ідэі Маркса і Леніна аб сацыялістычнай дзяржаўнасці і дэмакратыі, аб развіцці народаўладдзя ў сацыялістычным грамадстве. «Звязда».

народаўла́дства, ‑а, н.

Тое, што і народаўладдзе.

наро́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нарадзіць.

2. у знач. наз. наро́джаны, ‑ага, м.; наро́джаная, ‑ай, ж. Той (тая), хто нарадзіўся.

наро́джвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

1. Незак. да нарадзіцца.

2. Зал. да народжваць.

наро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да нарадзіць.

народна...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «народны», напрыклад: народнагаспадарчы.

народнагаспада́рчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да народнай гаспадаркі. Народнагаспадарчы план.

наро́днасць, ‑і, ж.

1. Устойлівая агульнасць людзей, заснаваная на агульнасці мовы, тэрыторыі, эканамічнага жыцця і культуры, якая складаецца ў працэсе разлажэння племянных адносін і папярэднічае нацыі. Горскія народнасці. Народнасці Поўначы.

2. Тое, што і народ (у 2 знач.).

3. Нацыянальная, народная самабытнасць; вырашэнне рыс народнай культуры. Народнасць савецкай культуры. Народнасць паэзіі.

наро́днік, ‑а, м.

Паслядоўнік народніцтва.