настая́цель, ‑я, м.
1. Кіраўнік мужчынскага манастыра; ігумен.
2. Старшы свяшчэннік у праваслаўнай царкве.
настая́цца, ‑стаюся, ‑стаішся, ‑стаіцца; ‑стаімся, ‑стаіцеся; заг. настойся; зак.
Разм.
1. Доўга, многа пастаяць; правесці доўгі час стоячы. [Пеця] добра настаяўся ў калідоры, перш чым адважыўся прыадчыніць дзверы і зазірнуць у клас. Ракітны.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Тое, што і настояцца. [Маці:] — Леташняя [настойка] яшчэ. Так настаялася ўжо, што проста чысты спірт. Шамякін.
настая́ць 1, ‑стаю, ‑стаіш, ‑стаіць; ‑стаім, ‑стаіце; заг. настой; зак., на чым і без дап.
Дамагчыся выканання чаго‑н. Настаяць на сваім. Настаяць на выкананні рашэння. □ Дзімін пастаяў, каб на канферэнцыю таксама былі запрошаны работнікі аховы здароўя. Карпаў. Максім цвёрда вырашыў настаяць, каб Вера вярнулася ў Вільню. Машара.
настая́ць 2, ‑стаіць; зак., чаго.
Разм. Ператварыць подсціл у гной (пра хатнюю жывёлу). Кожны чалавек спадзяваўся займець не адну карову і каняку, а сама меней — парку коней ды галавы тры кароў. Як ні кажы, і малака больш у хату і, галоўнае, жывёла настаіць гною. Сабаленка.
наствара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Стварыць вялікую колькасць чаго‑н.
насто́ены 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад настояць 1.
насто́ены 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад настаяць 2, настояць 3.
насто́ечны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да настойкі, уласцівы настойцы.
насто́й, ‑ю, м.
1. Выцяжка з расліннага або жывёльнага рэчыва, змешчанага ў ваду або іншую вадкасць. Настой траў. □ Маці ні на крок не адыходзіла ад.. [Алеся], давала ніць чай з моцным настоем ліпавага цвету, пакрывала коўдрай, кажухом і чакала раніцы. Сіняўскі.
2. перан. Густы пах якога‑н. рэчыва (раслін, ягад і пад.). Вецер пах вадою і смаловым настоем далёкіх і блізкіх бароў. Грахоўскі. Разам з ранішнімі даліннымі туманамі ў паветры плаваў пахкі верасовы настой. Краўчанка.
насто́йванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. настойваць 2 — настояць 1.
насто́йванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. настойваць 1 — настояць 2.
насто́йванне 3, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. настойваць 3 — настояць 3.
насто́йвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да настояцца, настаяцца (у 2 знач.).
2. Зал. да настойваць 2.
насто́йваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да настаяць 1, настояць 2.
насто́йваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да настояць 1.
насто́йваць 3, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да настаяць 2, настояць 3.