Verbum

выпрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрацоўваць — выпрацаваць.

2. Тое, што выпрацавана. Дзённая выпрацоўка. Нормы выпрацоўкі.

вы́праць, ‑прае; зак.

Загінуць ад недахопу паветра (пра пасевы). Сёлетняй вясною да каліва выпрала жыта, і цяпер там адрасла добрая трава. Нікановіч.

вы́прашаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпрасіць.

выпро́стванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпростваць — выпрастаць.

выпро́ствацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выпрастацца.

2. Зал. да выпростваць.

выпро́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпрастаць.

выпро́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрошваць — выпрасіць.

выпро́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да выпрасіцца.

2. Зал. да выпрошваць.

выпро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпрасіць.

вы́пруціцца, ‑пручуся, ‑пруцішся, ‑пруціцца; зак.

Разм.

1. Выпраміцца, напружыцца. Рыбіна выпруцілася і выскачыла з сеткі.

2. Груб. Памерці; здохнуць. — Найшла ў двор, каб ты выпруцілася, — крыкнула не сваім голасам на свінню дзяўчынка. Сабаленка.