Verbum

нармава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., што.

Тое, што і нарміраваць.

нармалізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нармалізаваць.

нармалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.

1. Прыйсці (прыходзіць) у норму, зрабіцца (рабіцца) нармальным. Адносіны нармалізаваліся.

2. толькі незак. Зал. да нармалізаваць.

нармалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Вызначыць (вызначаць) нормы.

2. Наблізіць (набліжаць) да нормы, падпарадкаваць (падпарадкоўваць) норме. Нармалізаваць міжнародныя адносіны.

нармаліза́цыя, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нармалізаваць.

нарма́ль, ‑і, ж.

1. У матэматыцы — перпендыкуляр да датычнай прамой або плоскасці, які праходзіць праз пункт дотыку.

2. Спец. Дэталь прынятага ўзору. Цэх нармалей.

[Лац. normalis — прамалінейны.]

нарма́льнасць, ‑і, ж.

Якасць і стан нармальнага.

нарма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адпавядае нормам. Нармальны атмасферны ціск. Нармальныя памеры. // Звычайны, прывычны. Нармальная работа. □ Вестка [пра забойства Юркевіча] выбіла .. [Любу] з нармальнай каляіны штодзённасці. Мурашка. // Натуральны. Нармальны колер скуры. // Разм. Такі, як трэба; добры. Ад лагера да Кромані па нармальнай дарозе не больш дваццаці кіламетраў. Брыль.

2. Псіхічна здаровы. Нармальны чалавек. Прызнаць нармальным.

[Ад лац. normalis — прамалінейны.]

нарма́н,

гл. нарманы.

нарма́ндзец,

гл. нармандцы.