наркалагі́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наркалогіі.
Verbum
анлайнавы слоўнікТлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVuнаркало́гія, ‑і,
Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем хвароб, выкліканых наркаманіяй, і лячэннем наркаманаў.
наркама́н, ‑а,
Чалавек, які мае моцную, хваравітую цягу да наркотыкаў.
наркама́нія, ‑і,
Захворванне, якое суправаджаецца моцнай, хваравітай цягай да наркотыкаў.
наркама́нка, ‑і,
наркама́т, ‑а,
Народны камісарыят (афіцыйная назва, якой карысталіся да 15 сакавіка 1946 г.).
наркама́таўскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да наркамата.
наркатызава́ны, ‑ая, ‑ае.
наркатызава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца;
1. Падвергнуцца (падвяргацца) уздзеянню наркозу; быць у стане наркозу.
2.
наркатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;