вышыва́льшчык, ‑а, м.
Мужчына, які займаецца вышываннем.
вышыва́льшчыца, ‑ы, ж.
Жанчына, якая займаецца вышываннем.
вышыва́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Кашуля, аздобленая вышыўкай. І от вясна. У выхадны дзень яшчэ з рання я надзеў сваю вышыванку і пайшоў да Паўлюка. Сабаленка.
вышыва́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вышываць — вышыць.
2. Тое, што вышыта або вышываецца. Сонечнае, паўднёвае акно асвятляла.. падлогу, шафу ля дзвярэй і снежна-белыя пасцелі з вышываннем на падушках. Грамовіч.
вышыва́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышываць. Падушка, вышываная гладдзю.
2. у знач. прым. Аздоблены вышыўкай; вышыты. Вышываны абрус. Вышываная кашуля.
вышыва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да вышываць.
вышыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вышыць.
вышы́ннік, ‑а, м.
Разм. Той, хто мае дачыненне да работы на значнай вышыні.
вышы́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да вышыні (у 1–3 знач.). Вышынны пояс расліннасці. Вышынны будынак. Вышынная хвароба.
вышыня́, ‑і; мн. вышыні, вышынь і вышыняў; ж.
1. Адлегласць ад асновы да вяршыні. Вышыня вежы. Вышыня паверха дома. □ Насып каля моста меў пяціметровую вышыню. Шамякін. // Адлегласць ад зямлі ўверх да чаго‑н. Вышыня палёту. Вышыня зрэзу расліны. □ На вышыні больш чым тысячы метраў бліснулі ў ранішнім сонцы.. самалёты. Лынькоў.
2. Высокая прастора над зямлёй. Завоблачная вышыня. □ Луналі чайкі ў сінім паднябессі І крыкам нас віталі з вышыні. Аўрамчык.
3. Узвышша, пагорак. Заняць вышыню. □ На безыменнай вышыні Зноў разгарэўся бой. Танк.
4. Велічыня, памер, узровень чаго‑н. Вышыня ціску паветра. Вышыня голасу.
5. Перпендыкуляр, апушчаны з вяршыні фігуры на яе аснову. Вышыня трохвугольніка, трапецыі.
6. Вугал стаяння свяціла над гарызонтам.
•••
Быць на вышыні гл. быць.
З вышыні птушынага палёту — з вышыні, на якую падымаюцца птушкі.
Узняць на належную вышыню гл. узняць.