вы́вучаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вывучыць.
вывуча́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да вывучаць.
вывуча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вывучыць (у 2, 3 і 4 знач.).
выву́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучваць — вывучыць.
выву́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вывучыцца.
2. Зал. да вывучваць.
выву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вывучыць (у 1, 2 знач.).
вы́вучка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. вывучыць (у 1 знач.).
2. Уменне, навыкі, набытыя ў працэсе вучобы. Ваенная вывучка.
вы́вучыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
1. з інф. Навучыцца, набыць веды, уменне рабіць што‑н. Вывучыцца гаварыць па-англійску. Вывучыцца плаваць.
2. за каго, на каго і без дап. Набыць спецыяльнасць, стаць адукаваным, закончыць навучанне. Вывучыцца на трактарыста, на інжынера. □ Прайшлі гады. Былы батрак вывучыўся, стаў сакратаром райкома. Шамякін.
вы́вучыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
1. Навучыць каго‑н., даць адукацыю; абучыць. Вывучыць сына цяслярскаму рамяству. □ Каб вывучыць усіх дзяцей, працавалі і бацька, і маці. Шыцік.
2. Вучачы, засвоіць, запомніць; развучыць. Вывучыць замежную мову. Вывучыць урок. Вывучыць песню.
3. Даследаваць што‑н. Вывучыць прычыны засухі. Вывучыць старажытную архітэктуру.
4. Уважліва наглядаючы за кім‑, чым‑н., добра спазнаць, зразумець, пазнаёміцца. Вывучыць характар сябра. □ Лясніцкі ішоў і лаяў сябе за тое, што не пазнаёміўся блізка, не вывучыў як належыць гэтага камандзіра. Шамякін.
вывучэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучаць — вывучыць.