Verbum

напілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., чаго.

Пілуючы, нарэзаць у нейкай колькасці. Напілаваць дроў.

напі́лак, ‑лка, м.

Разм. Тое, што і напільнік. Пусціць ён [каваль] у ход напілкі ды парэжа штосьці пілкай, зварыць, гладзіць — забірай. Бялевіч.

напіло́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да напілоўваць.

напіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да папілаваць.

напі́льнік, ‑а, м.

Інструмент у выглядзе стальнога бруска з насечкай, які ўжываецца для загладжвання металічнай, драўлянай і інш. паверхні. Працаваць напільнікам. □ З вясёлым перазвонам ляскалі і стукалі малаткі і молаты, прарэзліва шоргалі напільнікі. Якімовіч.

напі́льнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да напільніка; зроблены напільнікам. Напільнікавая соль. Напільнікавая разьба.

напі́льнічак, ‑чка, м.

Памянш.-ласк. да напільнік; невялічкі напільнік.

напіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. напінаць — напяць (у 1 знач.).

напіна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да напяцца.

2. Зал. да напінаць.

напіна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да напяць.

•••

Напінаць жылы — напружвацца з усіх сіл.