Verbum

напаўне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. напаўняць — напоўніць (у 1 знач.).

напаўня́льнік, ‑а, м.

1. Спец. Рэчыва, якое дабаўляецца да іншага рэчыва для паляпшэння тэхнічнай якасці або эканоміі апошняга.

2. Машына, якая служыць для напаўнення тары харчовымі прадуктамі і паўфабрыкатамі.

напаўня́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для напаўнення чаго‑н. Напаўняльны шланг.

напаўня́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да напоўніцца.

2. Зал. да напаўняць.

напаўня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да напоўніць.

напаўпаро́жні, ‑яя, ‑яе.

Напалавіну парожні, не зусім парожні. Напаўпарожняе вядро.

напаўпісьме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не ўмее добра пісаць і чытаць; малапісьменны. Напаўпісьменны чалавек.

напаўпразры́стасць, ‑і, ж.

Якасць напаўпразрыстага.

напаўпразры́сты, ‑ая, ‑ае.

Амаль празрысты, не зусім празрысты. Напаўпразрыстая тканіна.

напаўпралета́рый, ‑я, м.

У капіталістычным грамадстве — чалавек, які працуе на капіталістычным прадпрыемстве, але яшчэ звязаны з уласнай гаспадаркай.