Verbum

напаўкашто́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які набліжаецца па сваіх якасцях да каштоўных (пра камяні).

напаўкро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які атрымліваецца ад скрыжавання чыстакроўнай жывёлы з простай; не чыстакроўны.

напаўкру́глы, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму паўкруга. Напаўкруглае акно.

напаўлега́льны, ‑ая, ‑ае.

Не зусім легальны, напалавіну нелегальны. Напаўлегальны друк. Напаўлегальнае выданне.

напаўляжа́ць, ‑ляжу, ‑ляжыш, ‑ляжыць; ‑ляжым, ‑лежыце; незак.

Ляжаць у такім становішчы, калі верхняя частка тулава прыпаднята і на што‑н. абапіраецца. Напаўляжаць на падушках. □ На канапе, тварам да святла, напаўляжыць чарнявы таўставаты мужчына, чытае кнігу. Навуменка.

напаўма́са, ‑ы, ж.

Спец. Маса валакна (з размяклай драўніны і іншай сыравіны), з якой шляхам далейшай перапрацоўкі атрымліваецца папяровая маса.

напаўмеханізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Механізаваны не поўнасцю.

напаўмёртвы, ‑ая, ‑ае.

1. Блізкі да смерці; напаўжывы. Напаўмёртвы чалавек. // перан. Амаль бязлюдны, пусты. Напаўмёртвая вуліца. // Часткова засохлы, завялы (пра расліны). Напаўмёртвае дрэва.

2. перан. Які страціў сілы ад якіх‑н. перажыванняў. Напаўмёртвая ад страху жанчына.

напаўмя́ккі, ‑ая, ‑ае.

Не зусім мяккі. Напаўмяккае крэсла.

напаўнасы́чаны, ‑ая, ‑ае.

Не да канца, не зусім насычаны. Напаўнасычаны раствор.