наспе́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які паспеў, спелы. Жыта было наспелае, ужо растапырвала каласкі, каб выплакацца зернем. Лобан.
2. перан. Развіцца, дайсці да высокай ступені праяўлення чаго‑н.; стаць надзённым. Наспелае пытанне. Наспелае рашэнне.
наспе́х, прысл.
Спяшаючыся, паспешліва. Умыўшыся, Даніла наспех паснедаў і выйшаў на двор. Краўчанка. Часам бацька перасылаў дадому наспех напісаную пісульку. Даніленка. Камандзіры сабраліся на нараду каля наспех зробленага будана. Федасеенка.
наспе́ць, ‑ее; зак.
1. Стаць, зрабіцца спелым, паспець. Прыйшло лета залатое, Поўны колас наш паспеў. Русак. // Напоўніцца гноем (пра нарыў).
2. перан. Развіўшыся, стаць надзённым, патрэбным. Неабходнасць у шырокай прапагандзе ідэй аховы прыроды паспела. «Звязда». // З’явіцца, узнікнуць. [Дзед:] — Ну, расказвай! кажы смела, Мой музыка малады: Што ў цябе там зноў паспела? Можа песня для дуды? Колас.
3. перан. Надысці, настаць. Наспела рэвалюцыйная сітуацыя. □ [Мельнікаў:] — Хацеў .. [Лугавец] і сам з намі прыехаць, ды раптам паспелі неадкладныя справы. Краўчанка.
наспіло́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Спілаваць вялікую колькасць чаго‑н. Наспілоўваць дрэў.
наспі́ннік, ‑а, м.
У старажытнасці — металічныя латы, якія закрывалі спіну.
наспі́нны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца на спіне. Наспінныя нумары спартсменаў.
наспіртава́ны і наспірто́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад наспіртаваць.
наспіртава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.
1. Прасякнуць, насыціцца спіртам.
2. перан. Разм. Напіцца п’яным.
наспіртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Насыціць спіртам. Наспіртаваць прэпараты.