Verbum

надкляпа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надкляпаць.

надкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Падоўжыць, прыкляпаўшы што‑н. да чаго‑н. Надкляпаць ліст жалеза. // Прырабіць што‑н. да чаго‑н. кляпаннем. Надкляпаць калена трубы.

надко́л, ‑у, м.

Надколатае месца.

надко́латы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надкалоць.

надко́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надколваць.

надко́лвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да надкалоцца.

2. Зал. да надколваць — надкалоць.

надко́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надкалоць.

надко́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надкапаць.

надко́сніца, ‑ы, ж.

Злучальная тканка, якая пакрывае знадворную паверхню касцей у чалавека і пазваночных жывёл.

надко́снічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да надкосніцы.