напаміна́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да напамінаць (гл. напомніць у 1 знач.).
напаміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да напомніць.
2. каго-што. Быць падобным да каго‑, чаго‑н. Вёска напамінала растрывожаны вулей. Шчарбатаў.
напампава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад напамлаваць.
напампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., што і чаго.
Пры дапамозе помпы напоўніць вадою, паветрам і пад. [Дубіцкі:] — Выведзі, Віктар, з каморы мой веласіпед ды паглядзі, можа, трэба напампаваць шыны. Чарнышэвіч. [Дзед:] — Кручуся — туды, сюды. Тут і дроў падкінь, тут і вады ў кацёл напампуй. Шынклер.
напампо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. напампоўваць — напампаваць.
напампо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да напампоўваць.
напампо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да напампаваць.
напамяну́ць, ‑мяну, ‑мянеш, ‑мяне; ‑мянём, ‑меняце; зак.
Разм. Тое, што і напомніць (у 1 знач.). — Тата, дык ты ж глядзі, не забудзь пра саначкі, — яшчэ раз напамянула Мая. Краўчанка.
напапала́м, прысл.
Разм. Тое, што і напалам. «А я чула ад Аўдолі, Што папы дзесь раскалолі Усю царкву напапалам — Частка тут, а частка там». Крапіва.
напа́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад напарыць.