напалео́наўскі, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Які мае адносіны да Напалеона. Напалеонаўская армія. // Такі, як у Напалеона. Прыняць напалеонаўскі выгляд.
напалёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да напаляваць.
напалірава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад напаліраваць.
напалірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што і чаго.
1. Пакрыць палітурай. Напаліраваць піяніна.
2. Паліруючы, зрабіць у нейкай колькасці. Напаліраваць цацак.
напаліро́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да напаліроўваць.
напаліро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да напаліраваць.
напалі́цца, ‑паліцца; зак.
1. Нагрэцца пры паленні (пра печы, грубкі). Напалілася печ.
2. Нагрэцца да вельмі высокай тэмпературы. Напалілася жалеза. □ Усё напалілася пад сонцам: брызент, ложкі, пасцель і нават зямля. Асіпенка.
напалі́ць, ‑палю, ‑паліш, ‑паліць; зак.
1. што і ў чым. Нагрэць паленнем 1 (пра печы, грубкі). Стораж Піліп, не скупячыся, напаліў печы. Колас. // Падняць тэмпературу ў памяшканні. Напаліць у хаце. □ Аддубасілі.. [мужа Амельяніхі] панскія служкі ў лесе, куды ён пайшоў назбіраць галля, каб напаліць у лазні. Кавалёў.
2. што. Нагрэць да вельмі высокай тэмпературы. Напаліць жалеза. Сонца напаліла зямлю. □ Сонца ўсё перагрэла, напаліла да апошняй мяжы, здаецца, расплавілася само. Ракітны.
3. чаго. Нагатаваць у нейкай колькасці шляхам перапальвання. Напаліць вугалю з дрэва.
4. чаго. Разм. Расходаваць у нейкай колькасці. Напаліць электрычнасці на два рублі.
напа́лм, ‑у, м.
Спецыяльная гаручая сумесь для бомб, агнямётаў і інш. Паліць напалмам. □ Я — чалавек, мне трэба жыць, тварыць, А не гарэць у полымі напалму. Зарыцкі.
[Англ. napalm.]
напа́лмавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да напалму, з напалмам. Напалмавая бомба.