Verbum

намяня́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намяняць.

намяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

1. Набыць шляхам абмену нейкую колькасць чаго‑н. Намяняць марак. □ З хаты памянялі на яду ўсё, што можна было памяняць. Цяпер трэба рабіць нейкі абарот.. Ніна прыкідвае, колькі яна можа намяняць за тое, што ў торбе. Арабей.

2. Разменьваючы, набыць якую‑н. колькасць дробных грошай.

намяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намераць.

намярза́ць, ‑ае.

Незак. да намерзнуць.

намясі́цца, ‑мяшуся, ‑месішся, ‑месіцца; зак.

Разм. Доўга, многа памясіць.

намясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., чаго.

Месячы, прыгатаваць нейкую колькасць чаго‑н. Толькі ўпраўляйся наварыць свінням, каровам, авечкам, нарэзаць, намясіць, занесці ўсім, накарміць такую пражору. Мележ. Сам [бацька Віці] злез, намясіў гліны, занёс наверх. Місько.

намята́цца, ‑аецца; зак.

Зал. да намятаць.

намята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да намесці.

намя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад намяць.

намя́ць, ‑мну, ‑мнеш, ‑мне; ‑мнём, ‑мняце; зак., чаго.

1. Размінаючы, прыгатаваць нейкую колькасць чаго‑н. Намяць гліны.

2. Прымяць, змяць што‑н. Намяць травы ў садзе. Намяць кулявой саломы.

3. Разм. Тое, што і нацерці (у 5 знач.).

•••

Намяць бакі — пабіць каго‑н.