нарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.
1. Рысуючы, адлюстраваць каго‑, што‑н. на якой‑н. плоскасці. Нарысаваць фігуры людзей. Нарысаваць на дошцы дыяграму.
2. перан. Перадаць у вобразах. Пісьменнік нарысаваў у творы перадавых людзей нашага часу. // Уявіць у думках. Заплюшчыўшы вочы, льга было ўявіць сабе сялянку ў горы. Уяўленне ўжо нарысавала Кастусю Прыбыткоўскаму поўны яе вобраз. Чорны.
на́рысавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарыса (у 1 знач.).
нарысі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Чалавек, які піша нарысы. Рэпарцёры, нарысісты, фельетаністы, фотакарэспандэнты — штатныя і пазаштатныя — збіраліся ў купкі і горача абмяркоўвалі, дзе і як ямы скончаць гэты дзень. Васілёнак.
нарысі́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да нарысіст.
нарысі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Жанр нарыса; твор у жанры нарыса. Беларуская нарысістыка.
нары́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад нарыць.
нары́ў, ‑рыва, м.
Гнойная пухліна на якой‑н. тканцы арганізма. Гнойны нарыў. Нарыў у горле. □ Нашы яшчэ спяць, толькі я ляжу, .. прыслухоўваючыся, як наспявае мой нарыў на руцэ, як ён пячэ і патузвае. Брыль.
нары́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нарыва. Нарыўная паверхня.
нарыўны́, ‑ая, ‑ое.
Які прызначаны для лячэння нарываў. Нарыўны пластыр. // Які выклікае нарывы. Нарыўны газ.
нарыхтава́насць, ‑і, ж.
Падрыхтаванасць да чаго‑н.