Verbum

надкало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

1. Раскалоць не поўнасцю. Надкалоць талерку.

2. Накалоць зверху што‑н., пракалоць верхні слой чаго‑н. Надкалоць шылам падэшву.

надкапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надкапаць.

надкапа́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., што.

Крыху, часткова выкапаць. Надкапаць яму.

надкапы́цце, ‑я, н.

Выступ над капытом каня.

надкасі́ць, ‑кашу, ‑косіш, ‑косіць; зак., што і чаго.

Крыху, часткова скасіць. Раніцай трохі надкасіў атавы.

надкасцявы́, ‑ая, ‑ое.

Які знаходзіцца над косцю.

надкла́савасць, ‑і, ж.

Уласцівасць надкласавага.

надкла́савы, ‑ая, ‑ае.

Які стаіць вышэй класавых інтарэсаў, класавых груповак. Кажучы словамі Леніна, для светапогляду.. паэта [Ф. Багушэвіча] уласцівы «ілюзіі» надкласавага буржуазнага дэмакратызму». Навуменка.

надкле́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надклеіць.

надкле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Зрабіцца даўжэйшым у выніку надклейвання.