Verbum

наво́стрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навастрыць (у 1 знач.).

наво́хрывацца, ‑аецца; незак.

Зал. да навохрываць.

наво́хрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навохрыць.

наво́хрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Спец. Пакрыць, пафарбаваць вохрай. Навохрыць падлогу.

наво́чнік, ‑а, м.

1. Шчыток або павязка для аховы вачэй ад чаго‑н. [Аржанец:] — Глядзі на жыццё зблізку, без акуляраў ды навочнікаў, вывучай яго не зверху, а з сярэдзіны, слухай, што добрыя людзі гавораць. Брыль.

2. Шчыток на вуздэчцы, які не дае пужліваму каню глядзець па баках. Едуць сяляне на пары коней у рагатых хамутах і аброцях з вялікімі навочнікамі. Лужанін.

наво́чны ​¹, ‑ая, ‑ае.

Які надзяваецца на вочы для аховы ад чаго‑н.

наво́чны ​², ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і наглядны. Урад [цара] трапіў у няёмкае становішча: яму даводзілася ўжываць рэпрэсіі да той самай думы, якую ён сам склікаў. Гэта было навочнай агітацыяй супроць самаўладства. Колас.

наво́шта, прысл.

Тое, што і нашто.

наво́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад навашчыць.

2. у знач. прым. Нацёрты, пакрыты воскам. Навошчаная папера.

навуго́льнік, ‑а, м.

1. Лінейка ў выглядзе трохвугольніка, пры дапамозе якой вычэрчваюцца прамыя вуглы і праводзяцца перпендыкулярныя лініі.

2. Накладка, звычайна металічная, якая служыць для замацавання або аздаблення вуглоў (рамы, скрыні і пад.).

3. Невялікая трохвугольная паліца, якая вешаецца ў куце.

навуго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на вуглу. Навугольная вежа.