намыва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да намываць.
намыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намыць.
намы́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад намыліць.
намы́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Намыліць сябе, пакрыць сябе мыльнай пенай. Намыліцца некалькі разоў.
намы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Нацерці мылам, пакрыць мыльнай пенай. Намыліць бялізну. Намыліць рукі. □ Намыліць кашулю не было чым, і .. [Люба] доўга церла яе рукамі. Чорны.
•••
Намыліць галаву (шыю) каму — строга спагнаць з каго‑н. за што‑н.
намы́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. намыльваць — намыліць.
намы́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да намыліцца.
2. Зал. да намыльваць.
намы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да намыліць.
на́мысел, ‑слу, м.
Тайны намер, задума (часцей адмоўнага характару). Знаць намысел ворага — сіла: Тады не налучыць бяда. Колас.
намы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Разм. Задумаць, намерыцца зрабіць што‑н. На сабе вельмі добра адчуўшы, як цяжка быць непісьменным, .. [бацька] намысліў мяне вучыць. Скрыган. І невядома, куды .. [Пракоп Дубяга] пайшоў і што ён намысліў. Колас.