выпраўля́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да выправіць 1.
выпраўля́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да выправіць 2.
вы́працаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпрацаваць.
вы́працавацца, ‑цуецца; зак.
Скласціся, узнікнуць на аснове абагульнення пэўнага вопыту. Выпрацаваўся характар. Выпрацавалася пэўная думка. Выпрацаваўся рэфлекс. □ У Саўкі Мільгуна выпрацаваўся свой погляд на рэчы: лепей спазніцца, чым не ў часе схапіцца. Колас.
вы́працаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.
1. Зрабіць пэўную колькасць работы; вырабіць. Выпрацаваць мінімум працадзён. Выпрацаваць норму. // Развіць, выхаваць пэўныя рысы, якасці. Выпрацаваць навыкі, характар.
2. перан. Стварыць што‑н. на аснове абагульнення пэўных звестак, вопыту, вывучэння і пад.; распрацаваць. Выпрацаваць праект рэзалюцыі. Выпрацаваць агульнанацыянальныя літаратурныя нормы. □ [Нявіднаму] трэба было звязацца з партызанамі дзеда Талаша і выпрацаваць план сумеснага дзеяння. Колас.
выпрацо́ўвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выпрацавацца.
2. Зал. да выпрацоўваць.
выпрацо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпрацаваць.
выпрацо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрацоўваць — выпрацаваць.
2. Тое, што выпрацавана. Дзённая выпрацоўка. Нормы выпрацоўкі.
вы́праць, ‑прае; зак.
Загінуць ад недахопу паветра (пра пасевы). Сёлетняй вясною да каліва выпрала жыта, і цяпер там адрасла добрая трава. Нікановіч.
вы́прашаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпрасіць.
выпро́стванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпростваць — выпрастаць.