Verbum

накле́йшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да наклейшчык.

наклёпаны,

гл. накляпаны.

наклёпванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклёпваць — накляпаць ​¹.

наклёпвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да наклёпваць.

наклёпваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да накляпаць ​¹.

наклёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. наклёпваць — накляпаць ​¹.

2. Тое, што накляпана; накляпаная частка чаго‑н. Наклёпка са сталі.

наклёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. наклёўвацца — наклюнуцца (у 1, 2 знач.).

наклёўвацца, ‑аецца.

Незак. да наклюнуцца.

наклі́каць, ‑клі́чу, ‑клі́чаш, ‑клі́ча; зак., каго-што.

1. Наззываць, запрасіць у вялікай колькасці. Наклікаць гасцей на вяселле.

2. перан. Выклікаць якім‑н. учынкам, словам і пад. што‑н. непрыемнае, непажаданае; напрарочыць. Лёнька маўчаў. Ён разумеў толькі адно, што бацька сваім прызнаннем наклікаў нейкую страшэнную непрыемнасць на іх сям’ю. Васілевіч. [Маці] нават баіцца моцна радавацца — а што, калі гэтым наклічаш якую бяду, — і заўсёды сунімае [членаў сям’і]: «Ну, хопіць, насмяяліся ўжо, і досыць». Карпаў.

накліка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да наклі́каць.

наклю́нуты, ‑ая, ‑ае.

1. Прабіты дзюбай (пра шкарлупіну яец, з якіх вылупліваюцца птушаняты).

2. Які пачаў прарастаць, распускацца. Наклюнутае зерне.