вытынко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вытынкаваць.
вытырка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да вытыркнуцца.
вытырка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вытыркнуць.
вы́тырклы, ‑ая, ‑ае.
Які выступае, выдаецца за межы чаго‑н. На беразе возера здавён стаіць зямлянка. Яе заўважаеш па вытырклай трубе, канец якой прывараны да жалезнай бочкі. Карамазаў.
вы́тыркнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытыркнуць.
вы́тыркнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Разм.
1. Высунуцца, паказацца адкуль‑н. знутры. Вытыркнуцца з акопа. □ З-пад машыны вытыркнулася казала стрыжаная галава і гукнула: — Паветра! Лужанін.
2. Утварыць выступ; выдацца; выразна абазначыцца. Вочы ў старога сталі вялікія, круглыя, клінок барады вытыркнуўся наперад, рот раскрыўся. Новікаў.
вы́тыркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. вытыркнуў і вытырк, ‑ла; зак., каго-што.
Разм. Выставіць, высунуць за межы чаго‑н.; утварыць выступ. Шэмет не паспеў падумаць, што зрабіць, як паплавок зноў спакойна адным кончыкам вытырк з вады. Лобан. Стафанковічаў твар стаў зямлісты, вызначылася худзізна на скронях, нейк у адзін момант вытырклі скулы, апалі шчокі. Чорны.
вы́тычкаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вытычкаваць.
вы́тычкаваць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Вызначыць напрамак тычкамі. Вытычкаваць лінію. Вытычкаваць шлях.