Verbum

вы́вучыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Навучыць каго‑н., даць адукацыю; абучыць. Вывучыць сына цяслярскаму рамяству. □ Каб вывучыць усіх дзяцей, працавалі і бацька, і маці. Шыцік.

2. Вучачы, засвоіць, запомніць; развучыць. Вывучыць замежную мову. Вывучыць урок. Вывучыць песню.

3. Даследаваць што‑н. Вывучыць прычыны засухі. Вывучыць старажытную архітэктуру.

4. Уважліва наглядаючы за кім‑, чым‑н., добра спазнаць, зразумець, пазнаёміцца. Вывучыць характар сябра. □ Лясніцкі ішоў і лаяў сябе за тое, што не пазнаёміўся блізка, не вывучыў як належыць гэтага камандзіра. Шамякін.

вывучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучаць — вывучыць.

вывэ́нджвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вывандзіцца.

2. Зал. да вывэнджваць.

вывэ́нджваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вывандзіць.

вывядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выводзіць — вывесці (у 2, 5, 6, 8, 10 і 11 знач.).

вы́вязаць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., што.

1. Сплесці што‑н. пры дапамозе кручка, спіц. Вывязаць настольнік. Вывязаць узор.

2. Разм. Старанна завязаць. [Юрка] памог Цімку адзецца, вывязаў яму гальштук і пацягнуў да дзвярэй. Карпаў.

вывя́звацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вывязваць.

вывя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вывязаць.

вы́вялены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вывяліць.

вы́вяліцца, ‑ліцца; зак.

Стаць, зрабіцца вяленым.