Verbum

наскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. наскрбб, ‑скрэбла і ‑скрабла, ‑скрэбла і, ‑скрабло; зак., чаго.

1. Скрабучы, сабраць або набраць нейкую колькасць чаго‑н. Наскрэбці гарнец мукі. □ Міхась тым часам наскроб у траве жменю пяску і паказаў сябрам. Якімовіч.

2. Начысціць, скрабучы (пра моркву, буракі і пад.). Дзяўчына памыла пасуду, наскрэбла на снеданне бульбы. Пальчэўскі.

3. перан. Разм. З цяжкасцю сабраць, набраць. Сяк-так наскроб [Габрусь] грошай на рамы — зашкліць трэба. Шынклер.

наскуба́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да наскубаць.

наскуба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наскубці.

наску́бвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да наскубваць.

наску́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наскубці.

наску́бены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наскубці.

наску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; пр. наскуб, ‑скубла; зак., чаго.

Скубучы, набраць або сабраць у нейкай колькасці. Наскубці пер’я. □ [Партызаны] наскублі сена і нацерушылі яго пакрыху на міну і на сцежку аж да самага берага. Федасеенка. // каго. Разм. Нацягаць, натузаць каго‑н. І заўсёды вось гэтак: прыбягуць [хлопчыкі і дзяўчынкі], напацвельваюцца, наглумяцца, наскубуць [Ігнася] за валасы — і пабеглі. Мурашка.

наску́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Тое, што і наскупляць.

наскупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-чаго.

Скупіць у вялікай колькасці. Наскупляць яблык.

наску́рнік, ‑а, м.

Від кароставага кляшча, які паразітуе на скуры жывёлы.