Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

нало́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налавіць.

налудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што і чаго.

Лудзячы, вырабіць у якой‑н. колькасці. Налудзіць пасуды.

налу́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад налузаць (у 1 знач.).

налуза́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Удосталь, многа палузаць чаго‑н.

налуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Ачысціць ад шалупін і пад. нейкую колькасць чаго‑н. Налузаць поўную талерку арэхаў.

2. Насмеціць шкарлупіннем.

налу́звацца, ‑аецца; незак.

Зал. да налузваць.

налу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да налузаць.

налупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., каго-чаго.

1. Надраць нейкую або пэўную колькасць чаго‑н. Налупіць воз кары.

2. Разм. Нарваць вялікую колькасць чаго‑н. Дзеці налупілі дзеразы. Налупіць морквы.

3. Разм. Набіць каго‑н.; налупцаваць.

налу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад налупіць (у 1 знач.).

налупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Набіць рэменем, плёткай; выхвастаць.