набу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм. Наліць, накідаць і г. д. больш, чым трэба, звыш меры. Набухаць вады ў каструлю. Набухаць круп.
набуха́ць, ‑ае.
Незак. да набухнуць.
набу́хлы, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. незал. пр. ад набухнуць.
2. у знач. прым. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці. Набухлыя пупышкі. Набухлае насенне.
3. у знач. прым. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці. На стук з сянец .. [Валька], не пытаючыся, адкінула кручок і штурханула плячом набухлыя дзверы. Б. Стральцоў.
4. у знач. прым. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака. Моцныя, чырвоныя, з набухлымі венамі рукі... [Карчава], сплёўшыся пальцамі, важна ляжалі на стале перад ім. Мележ.
набу́хнуць, ‑не; пр. набух, ‑ла; зак.
1. Стаць гатовым, каб распусціцца, прарасці. Набухлі пупышкі на дрэвах. Набухлі зярняты ячменю.
2. Набрыняўшы, павялічыцца ў аб’ёме; набракнуць. Гарох набух у вадзе. □ Зямля ажыла, угрэлася, набухла, як цеста на дражджах. Пташнікаў. Набухлі дзверы ад марозу, І мне іх цяжка адчыніць. Гаўрусёў. // Перапоўніцца вадой, уздуцца. [Рэчка] Брадзянка набухла і пацямнела. Крапіва.
3. Павялічыцца ад прыліву крыві, малака. Вымя набухла.
набу́ціць, ‑бучу, ‑буціш, ‑буціць; зак., што.
Вылажыць бутам (каменем або шчэбенем). Набуціць фундамент.
набу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да набуціць.
набушава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.
Разм. Уволю, многа пабушаваць.
набуя́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.
Разм. Уволю, многа пабуяніць.
набуя́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
Разм. Буянячы, нарабіць чаго‑н. дрэннага.
набыва́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да набываць.
набыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да набыць 1.