Verbum

вы́лазка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Выхад за межы свайго размяшчэння для нападу на ворага.

2. Разм. Прагулка за межы населенага пункта. Лыжная вылазка. Вылазка ў лес.

3. перан. Нечаканы варожы выпад. Вылазка класавага ворага. Нацыяналістычная вылазка.

вы́лам, ‑у, м.

Выламанае месца, дзірка ў сцяне, плоце і пад.

вы́ламаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выламаць.

вы́ламацца, ‑міцца; зак.

Зламаўшыся, выпасці, выняцца. Зачапілі [матросы клетку] за краты, але ледзь клетка кранулася — некалькі прэнтаў выламалася. Маўр.

вы́ламаць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак., што.

1. Адламаўшы, аддзяліць. Выламаць палку, штыкеціну.

2. Зламаўшы, выбіць, высадзіць. Выламаць дзверы.

•••

Выламаць з калена — пра немагчымасць дастаць, знайсці што‑н.

вы́латаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылатаць.

вы́латаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Залатаць усё, многае; палатаць. Вылатаць мяшкі.

вы́лаў, ‑лаву, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылоўліваць — вылавіць.

вы́лаўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылавіць.

вы́лаяцца, ‑лаюся, ‑лаешся, ‑лаецца; зак.

Сказаць брыдкае, зняважлівае слова. — Цьфу, каб ты згарэла! — вылаяўся .. [стары] праз кашаль. — Ужо і курыць не магу. Дайшоў .. да ручкі. Брыль.