Verbum

дапо́лванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. даполваць — дапалоць.

дапо́лвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да даполваць.

дапо́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапалоць.

дапо́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да дапорваць.

дапо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапароць.

дапо́ўніцца, ‑ніцца; зак.

Стаць паўнейшым ад дабаўлення чаго‑н.; папоўніцца. Галена пісала да Гаруса: «...Пнівадзічы я добра памятаю, выехалі мы адсюль з бацькам, як мне было гадоў восем .. А пазалетась я ўлетку была ў Пнівадзічах, у родных па бацьку, уражанне дапоўнілася». Чорны.

дапо́ўніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Зрабіць больш поўным, дадаўшы чаго‑н. звыш таго, што ёсць; папоўніць. Дапоўніць кошык грыбамі. Дапоўніць адказ. □ Рэвалюцыйным заходнебеларускім паэтам удалося падслухаць і дапоўніць народныя песні і балады пра герояў вызваленчай барацьбы. У. Калеснік.

даправа́ць, ‑ае.

Незак. да дапрэць.

дапрада́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасці.

дапрада́ць ​², ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце; зак., што.

Закончыць продаж чаго‑н., што засталося непрададзеным; прадаць дадаткова. Дапрадаць тавар.

дапра́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дапрасці.