Verbum

моц, ✂, ж.

1. Трываласць, мацунак.

   • М. тканіны.
   • М. жалеза.

2. Фізічная сіла.

   • М. рук.

3. Праяўленне чаго-н.; сіла, ступень гэтага праяўлення.

   • Набрацца моцы.

4. Магутнасць, сіла.

   • М. Узброеных сіл.

5. Насычанасць, канцэнтрацыя.

   • М. тытуню.

6. У спалучэнні з асабовай формай дзеяслова, прыметніка або займенніка (часцей з прыназоўнікам) выражае найвышэйшую ступень праяўлення дзеяння.

   • Крычаць на ўсю м.

моцна...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. моцны (у 4 знач.), напр. моцнадзейны, моцнарадыёактыўны, моцнатокавы (спец.), моцнафакусіруючы;
2. вельмі, у высокай ступені, напр. моцнавільготны, моцнавязкі, моцназабруджаны, моцнасалёны;
3. з вялікай колькасцю чаго-н., напр. моцнагалінасты, моцнажалезісты, моцнапорысты.

моцны, ✂.

1. Трывалы, такі, які цяжка парваць, разбіць, зламаць.

   • М. лёд.
   • М. арэх.
   • Моцныя сувязі (перан. надзейныя).

2. Здаровы, дужы.

   • М. арганізм.

3. Устойлівы, трывалы.

   • Моцная дружба.

4. Значны па ступені свайго праяўлення, моцы, велічыні.

   • М. сон (глыбокі).
   • Моцна (прысл.) пакахаць каго-н.

5. Не разбаўлены, канцэнтраваны.

   • М. раствор (рэзкі).

6. Багаты, заможны, з вялікім дастаткам (разм.).

   • М. калгас.

7. перан. Дасведчаны, вопытны, з добрымі ведамі.

   • М. вучань.

◊

• Моцнае слоўца — лаянка, грубыя словы.

|| наз. моцнасць, ✂.