мова,
-
Сродак чалавечых зносін і выказвання думкі з уласцівымі яму фанетыка-граматычным ладам і лексічным фондам.
- Беларуская м.
- Класічныя мовы.
-
Сукупнасць унармаваных сродкаў выражэння славеснай творчасці, уласцівых індывідуальнай манеры пісьменніка; стыль.
- М. Янкі Купалы.
- Літаратурная м.
-
Здольнасць гаварыць.
- У хворага адняло мову.
-
Сістэма знакаў, гукаў, сігналаў, якія перадаюць інфармацыю.
- М. лічбаў.
- М. формул.
-
Асаблівасць маўлення, манера гаварыць.
- Дзіцячая м.
-
адз. ,перан. , чаго. Тое, што тлумачыць сабой што-н. , паясняе.- М. фактаў.
Аналітычныя мовы — мовы, у якіх граматычныя адносіны выражаюцца службовымі словамі, парадкам слоў, інтанацыяй і інш.
Жывая мова — мова, на якой гаворыць дадзены народ у дадзены перыяд.
Індаеўрапейскія мовы — мовы, што ўваходзяць у індаеўрапейскую сям’ю моў (славянскія, германскія, раманскія і інш. мовы).
Эзопаўская мова — алегарычная мова, пры дапамозе якой скрываецца прамы сэнс выказвання.
Гаварыць на розных мовах — не прыходзіць да ўзаемаразумення.
Знайсці агульную мову — прыйсці да згоды.
||