Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорсуыэюя
вгджзйклмнпрстўхцчш

мока, нескл., м.

Адзін з вышэйшых гатункаў кавы.

  • Піць м.

мокнуць, ✂; незак.

  1. Станавіцца мокрым, вільготным.

    • М. пад дажджом.

  2. Псавацца ад празмернай вільгаці.

    • Сена мокне.

  3. Ляжаць у вадзе або іншай вадкасці для набыцця пэўных якасцей.

    • Лён мокне.

мокры, ✂.

  1. Насычаны вільгаццю.

    • М. снег.
    • Мокрае адзенне.

  2. Дажджлівы, сыры (пра надвор’е) (разм.).

    • М. год.

  3. мокра, безас. у знач. вык. Вільготна, сыра.

    • На вуліцы мокра.

  4. Вочы на мокрым месцы у каго (разм.) — пра таго, хто часта плача.

◊

  • Мокрае месца застанецца ад каго (разм.) — ужыв. як пагроза расправіцца з кім-н.