Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

мох, , м.

Споравая расліна без каранёў і кветак, якая сцелецца або расце прама ў вільготных мясцінах, на дрэвах, камянях.

  • Абрасці мохам (разм.) — апусціцца, пасці маральна.

|| прым. мохавы, , махавы, , імховы, , імшаны, і мшаны.