Verbum

працячы, ✂; зак.

1. Прайсці дзе-н. сваім цячэннем (пра раку, ручай).

2. Прасачыцца, пранікнуць.

   • Вада працякла ў лодку.

3. Стаць пранікальным для вільгаці, дзіравым.

   • Страха працякла.

4. перан. Прайсці, мінуць.

   • Гады працяклі.
   • Хвароба працякла без ускладненняў.

|| незак. працякаць, ✂.

• Працякаць, -ае.

|| наз. працяканне, ✂.

прачакацца, ✂; зак. (разм.).

Стаміцца ад доўгага чакання.

• П. пісьма.

прачакаць, ✂; зак.

Правесці які-н. час у чаканні.

• Дарэмна прачакаў увесь вечар.

прачарціць, ✂; зак.

1. Чэрцячы, правесці, вычарціць (лінію).

   • П. маршрут на карце.

2. Правесці які-н. час, займаючыся чарчэннем.

|| незак. прачэрчваць, ✂.

прачасаць​¹, ✂; зак.

1. Апрацаваць часаннем (валакно).

   • П. лён.

2. перан. Пільна агледзець, абследаваць або абстраляць (якую-н. прастору, участак).

   • Пяхота прачасала лес.

|| незак. прачэсваць, ✂.

|| наз. прачэсванне, ✂ і прачоска, ✂.

прачасаць​², ✂; зак. (спец.).

Вычасаць у даўжыню.

• П. паз.

|| наз. прачоска, ✂.

прачка, ✂, ж.

Работніца, якая займаецца мыццём бялізны.

прачнуцца, ✂; зак.

1. Перастаць спаць, прабудзіцца.

   • Дзіця прачнулася рана.
   • У грудзях прачнулася нянавісць (перан.).

2. перан. Ажывіцца, прыйсці ў рух.

   • Вёска прачнулася.

|| незак. прачынацца, ✂.

прачулы, ✂.

Напоўнены вялікім пачуццём.

• Прачулыя словы.

|| наз. прачуласць, ✂.

прачуты, ✂ (разм.).

1. Пра які прачулі, даведаліся.

   • Прачутыя навіны.

2. Прасякнуты пачуццём.

   • Прачутае жывое слова.