Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

усёедны, .

Які можа есці ўсякую ежу.

  • Усёедная жывёліна.

|| наз. усёеднасць, .

усёзнайка, , м.; , ж., (разм. іран.).

Чалавек, які самаўпэўнена думае, што ён усё ведае.

усёзнайства, , н. (разм. іран.).

Паводзіны, уласцівыя ўсёзнайку.

усёмагутнасць, , ж. (высок.).

Бязмежная сіла, магутнасць.

  • У. чалавечага розуму.

усёмагутны, (высок.).

Які валодае бязмежнай магутнасцю.

усё-такі, часц. і злуч. уступальны. (разм.).

Тым не менш, нягледзячы на што-н.

  • Я многа пражыў на свеце, а ў. такое бачу ўпершыню.
  • У. ты не паехаў.

ускалупнуць, і ускалупіць, ; зак.

Калупнуўшы, прыўзняць знізу.

|| незак. ускалупліваць, і ускалупваць, .

ускалыхнуцца, ; зак.

  1. Пачаць калыхацца.

    • Ад ветру ўскалыхнулася возера.
  2. перан. Прыйсці ў рух, у хваляванне, пачаць праяўляць дзейнасць.

    • Народ ускалыхнуўся.

ускалыхнуць, ; зак.

  1. Прымусіць калыхацца.

    • Вецер ускалыхнуў лісце.
  2. перан. Прывесці ў рух, абудзіць да дзейнасці, усхваляваць.

    • Страшныя чуткі ўскалыхнулі сяло.

ускапаць, ; зак.

Капаючы, узрыхліць.

  • У. агарод.

|| незак. ускопваць, .

|| наз. ускопванне, .