Verbum

станавіць, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і ставіць.

станавішча, ✂, н.

Месца часовага размяшчэння, стаянкі.

• С. вандроўнікаў.

станавы, ✂:

• станавы хрыбет чаго (кніжн.) — аснова чаго-н., нешта галоўнае, цэнтральнае ў якім-н. пытанні (першапачаткова — тое, што і пазваночнік).

станаўленне, ✂, н.

Узнікненне, утварэнне чаго-н. у працэсе развіцця, набыццё пэўных прыкмет і форм.

• С. народнай гаспадаркі.
• С. характару.

стандарт, ✂, м.

1. Тыпавы ўзор, мадэль, якім павінна адпавядаць што-н. сваім памерам, формай, якасцю і пад.

   • Зацверджаны с. вырабаў.

2. перан. Тое, што не мае ў сабе нічога арыгінальнага, своеасаблівага, творчага.

   • Дзейнічаць па стандарту.

|| прым. стандартны, ✂.

стандартны, ✂.

1. гл. стандарт.

2. Які адпавядае стандарту (у 1 знач.).

   • Стандартныя катэджы.

3. Які з’яўляецца стандартам (у 2 знач.), шаблонны, трафарэтны.

   • Стандартныя адказы.

|| наз. стандартнасць, ✂.

стандартызаваць, ✂; зак. і незак.

Правесці (праводзіць) стандартызацыю чаго-н., зрабіць (рабіць) стандартным.

• С. выпуск дэталей.

|| наз. стандартызаванне, ✂.

стандартызацыя, ✂, ж.

1. Устанаўленне адзіных абавязковых стандартаў на што-н.

   • С. вырабаў лёгкай прамысловасці.

2. перан. Адсутнасць, знікненне ў чым-н. арыгінальнасці; шаблоннасць, трафарэтнасць.

   • С. думак.

станік, ✂, м.

Тое, што і бюстгальтар.

|| прым. станікавы, ✂.

станіна, ✂, ж. (спец.).

1. Аснова, на якой манціруюцца асобныя часткі машыны або станка.

2. Станок (у 3 знач.), лафет.

|| прым. станінны, ✂.