Verbum

тытунекурэнне, ✂, н. (спец.).

Прывычка курыць тытунь.

тытунёва-...

Першая частка складаных слоў са знач. тытунёвы (у 2 знач.), з тытунёвым адценнем, напр. тытунёва-жоўты, тытунёва-зялёны.

тытунёвы, ✂.

1. гл. тытунь.

2. Зеленавата-карычневы, колеру высушанага лісця тытуню.

тытунь, ✂ і тытун, ✂, м.

1. Травяністая расліна сямейства паслёнавых, лісце якой багата нікацінам.

2. Высушанае і дробна нарэзанае або расцёртае лісце гэтай расліны, ужыв. для курэння, нюхання.

|| памянш. тытунец, ✂.

|| прым. тытунёвы, ✂.

тытунявод, ✂, м.

Спецыяліст па тытуняводству.

тытуняводства, ✂, н.

Развядзенне тытуню (у 1 знач.) як галіна раслінаводства.

|| прым. тытуняводчы, ✂.

тыф, ✂, м.

Вострае інфекцыйнае захворванне, якое характарызуецца ліхаманкавым станам і расстройствам свядомасці.

• Брушны т.
• Зваротны т.
• Сыпны т.

|| прым. тыфозны, ✂.

• Т. хворы.

тыфлапедагогіка, ✂, ж.

Методыка навучання сляпых.

|| прым. тыфлапедагагічны, ✂.

тыцкацца, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і тыкацца ​¹.

|| зак. тыцнуцца, ✂.

|| наз. тыцканне, ✂.

тыцкаць, ✂; незак. (разм.).

Тое, што і тыкаць ​¹.

|| наз. тыцканне, ✂.