тытунь, ✂ і тытун, ✂, м.

  1. Травяністая расліна сямейства паслёнавых, лісце якой багата нікацінам.

  2. Высушанае і дробна нарэзанае або расцёртае лісце гэтай расліны, ужыв. для курэння, нюхання.

|| памянш. тытунец, ✂.

|| прым. тытунёвы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)