тытунь (тытун) назоўнік | мужчынскі род
-
Травяністая расліна сямейства паслёнавых, лісце якой багата нікацінам.
-
Высушанае і дробна нарэзанае або расцёртае лісце гэтай расліны, ужыв. для курэння, нюхання.
|| памяншальная форма: тытунец.
|| прыметнік: тытунёвы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)