Verbum

скамянелы, ✂.

1. Які ператварыўся ў камень.

   • Скамянелае карэнне сасны.

2. перан. Нерухомы, застылы, безжыццёвы.

   • С. позірк.
   • С. твар.

|| наз. скамянеласць, ✂.

скамячыць, ✂; зак.

1. гл. камячыць.

2. перан. Скомкаць, сапсаваць.

   • С. даклад.

|| незак. скамечваць, ✂.

скананне, ✂, н.

Канец жыцця, смерць.

• Да сканання — да апошняга ўздыху.

сканаць, ✂; зак.

Памерці (толькі пра чалавека).

• Без яды можна і с.

скандал, ✂, м.

1. Падзея, учынак, якія ганьбяць яе ўдзельнікаў.

   • Палітычны с.

2. Сварка з крыкам, лаянкай і пад.

   • У пятай кватэры зноў с.

скандалізаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Скандальнымі паводзінамі выклікаць у каго-н. пачуццё няёмкасці, абурэння.

скандаліст, ✂, м.

Той, хто пастаянна ўчыняе скандалы (у 2 знач.), хто схільны да сварак.

|| ж. скандалістка, ✂.

скандаліцца, ✂; незак. (разм.).

Трапляць у скандальнае становішча.

|| зак. аскандаліцца, ✂.

скандаліць, ✂; незак.

1. Учыняць скандал (у 2 знач.); дэбашырыць.

2. Знеслаўляць.

   • Старога бацьку не скандальце.

|| зак. наскандаліць, ✂.

скандальны, ✂.

1. Які з’яўляецца скандалам (у 1 знач.), які ганьбіць каго-н.

   • Скандальная гісторыя.

2. Які пастаянна робіць скандалы (у 2 знач.).

   • Скандальная асоба.
   • С. характар.

3. Які мае адносіны да скандалу.

   • С. дзень.
   • Скандальная хроніка буржуазных газет (дзе апісана што-н. ганебнае).

|| наз. скандальнасць, ✂.