Verbum

процілегласць, ✂, ж.

1. гл. процілеглы.

2. Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.

   • Адзінства і барацьба процілегласцей.
   • Ён поўная п. свайму сябру.

процілеглы, ✂.

1. Размешчаны насупраць.

   • П. бераг.

2. Які супярэчыць чаму-н., поўнасцю не супадае з чым-н.

   • Процілеглыя тэндэнцыі.

|| наз. процілегласць, ✂.

проціпаветраны, ✂.

Які дзейнічае супраць нападу з паветра.

• Проціпаветраная ахова.

проціпаказанне, ✂, н. (спец.).

1. Паказанне, якое пярэчыць паказанню другога.

2. Прымета, якая паказвае на шкоднасць прымянення якога-н. лякарства, лячэння.

   • Проціпаказанні супраць антыбіётыкаў.

проціпаказаны, ✂.

Такі, якому ёсць проціпаказанне (у 2 знач.).

• Проціпаказанае лякарства.

проціракетны, ✂.

Накіраваны на абарону супраць ракетнай зброі.

• Проціракетная абарона.

процістаянне, ✂, н. (спец.).

Месцазнаходжанне верхняй планеты ў пункце неба, процілеглым Сонцу.

процістаяць, ✂; незак. (кніжн.).

1. Супраціўляцца дзеянню чаго-н., захоўваючы ўстойлівае становішча.

   • П. ветру.
   • П. чыйму-н. націску (перан.).

2. Быць проціпастаўленым, адрознівацца па сутнасці.

процітанкавы, ✂.

Які дзейнічае супраць танкаў, абараняе ад танкаў.

• Процітанкавая граната.
• П. роў.

проціхімічны, ✂.

Накіраваны на ахову ад баявых атрутных рєчываў.

• Проціхімічныя сродкі.