процілегласць назоўнік | жаночы род
-
гл. процілеглы.
-
Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.
- Адзінства і барацьба процілегласцей.
- Ён поўная п. свайму сябру.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)