процілегласць, ✂, ж.

  1. гл. процілеглы.

  2. Прадмет або з’ява, процілеглыя другім, непадобныя да іншых па якіх-н. прыметах.

    • Адзінства і барацьба процілегласцей.
    • Ён поўная п. свайму сябру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)