Verbum

пранізаць, ✂; зак.

1. Тое, што і праткнуць.

   • П. штыком.
   • Страх пранізаў каго-н. (перан.).
   • П. поглядам (перан. хутка і пільна глянуць на каго-н.).

2. Пранікнуць унутр каго-, чаго-н., праз што-н. (перан.).

   • Холад пранізаў усё цела.
   • Прамені сонца пранізалі галіны дрэў.

3. Правесці які-н. час, ніжучы што-н.

   • Цэлы вечар пранізала каралі.

|| незак. пранізваць, ✂.

пранізлівы, ✂.

1. Рэзкі на слых.

   • П. свіст.
   • Пранізліва (прыся.) крыкнуць.

2. Пра погляд: востры, пільны.

3. Пра вецер, холад, боль і пад.: моцны, рэзкі, які наскрозь пранізвае.

|| наз. пранізлівасць, ✂.

пранік, ✂, м.

Плоскі драўляны брусок з ручкай для выбівання бялізны пры мыцці ці абівання, абмалоту лёну і пад.

пранікальны, ✂ (кніжн.).

Які прапускае праз сябе што-н.

• П. для электрычнасці.

|| наз. пранікальнасць, ✂.

праніклівы, ✂.

1. Які глыбока і правільна разгадвае, разумее што-н., здагадлівы, прадбачлівы.

   • П. чалавек.

2. Назіральны, пільны.

   • П. погляд.
   • П. розум.

3. Які змяшчае ў сабе глыбіню пачуццяў, праўдзівы, шчыры.

   • Праніклівыя радкі верша.

|| наз. праніклівасць, ✂.

пранікненне, ✂, н.

1. гл. пранікнуць.

2. Пранікнёнасць, глыбокая шчырасць (кніжн.).

   • Гаварыць з пранікненнем.

пранікнёны, ✂.

1. З вялікім унутраным пранікненнем, хвалююча шчыра.

   • Пранікнёная прамова.

2. Тое, што і праніклівы (у 2 знач.).

   • Пранікнёныя вочы.

|| наз. пранікнёнасць, ✂.

пранікнуцца, ✂; зак.

Напоўніцца, ахапіцца якім-н. пачуццём, думкай і пад.

• П. пачуццём адказнасці.

|| незак. пранікацца, ✂.

пранікнуць, ✂; зак.

1. Трапіць, прабрацца куды-н. усярэдзіну, дасягнуць чаго-н.

   • Святло пранікла ў пакой.
   • П. у хату.

2. Распаўсюдзіцца дзе-н., трапіўшы куды-н., стаць вядомым.

   • Звесткі праніклі ў друк.

3. Зразумець, разгадаць, углыбіўшыся, унікшы ў што-н.

   • П. у псіхалогію чалавека.

|| незак. пранікаць, ✂.

|| наз. пранікненне, ✂.

пранудзіцца, ✂; зак.

Правесці які-н. час нудзячыся.

• Увесь вечар пранудзілася адна дома.