пранізаць, ✂; зак.

  1. Тое, што і праткнуць.

    • П. штыком.
    • Страх пранізаў каго-н. (перан.).
    • П. поглядам (перан. хутка і пільна глянуць на каго-н.).

  2. Пранікнуць унутр каго-, чаго-н., праз што-н. (перан.).

    • Холад пранізаў усё цела.
    • Прамені сонца пранізалі галіны дрэў.

  3. Правесці які-н. час, ніжучы што-н.

    • Цэлы вечар пранізала каралі.

|| незак. пранізваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)