Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвжзлноруыэ’
бвгдеёзйклмнпрсфхшэя

дысцыпліна​2, ✂, ж. (кніжн.).

Самастойная галіна якой-н. навукі.

  • Філалагічныя дысцыпліны.

дысцыплінаваны, ✂.

Які падпарадкоўваецца дысцыпліне​1, захоўвае парадак.

  • Д. работнік.
  • Д. навучэнец.

|| наз. дысцыплінаванасць, ✂.

дысцыплінаваць, ✂; зак. і незак.

  1. Прывучыць (прывучаць) да дысцыпліны.

  2. перан. Прывучыць (прывучаць) да строгага парадку, вытрыманасці ў чым-н. (кніжн.).

    • Дружба згуртоўвае і дысцыплінуе байцоў.

дысцыплінарны, ✂.

  1. гл. дысцыпліна.

  2. Папраўчы, звязаны са справамі аб парушэнні дысцыпліны.

    • Дысцыплінарнае спагнанне.