Verbum

укладальнік, ✂, м.

Той, хто ўкладае (гл. укласці 2) што-н.

• У слоўніка.
• У. хрэстаматыі (аўтар, які падбірае тэксты).

|| ж. укладальніца, ✂.

|| прым. укладальніцкі, ✂.

укладанне, ✂, н.

1. гл. укласці ​¹.

2. Укладзеная сума грошай; укладзены прадмет.

   • Капітальныя ўкладанні.
   • Бандэроль з цэнным укладаннем.

укладачны, ✂.

Які прызначаны, служыць для ўкладкі (у 1 знач.).

• Укладачная машына.

укладка, ✂, ж.

1. гл. укласці ​¹.

2. Тое, што складзена, укладзена ў пэўным парадку.

   • Прыгожая ў. валасоў.

укладны, ✂.

1. Здольны ўкладвацца, зроблены для ўкладкі (у 1 знач.).

   • Стол з укладнымі дошкамі.
   • У. ліст.

2. Які мае адносіны да ўкладання грошай, укладу 2 (у 1 знач.).

   • Укладныя аперацыі.

укладчык​¹, ✂, м.

Уладальнік грашовага ўкладу.

|| ж. укладчыца, ✂.

укладчык​², ✂, м.

Рабочы, які займаецца ўкладваннем, укладкай чаго-н.

• У. рэек.

|| ж. укладчыца, ✂.

укладыш, ✂, м.

Тое, што ўкладзена ў што-н. (напр., укладны ліст, кавалак чаго-н. і пад.).

укласці​¹, ✂; зак.

1. Прымусіць легчы, надаць каму-н. ляжачае становішча.

   • У. ў ложак.
   • У. спаць.

2. Пакрыць чым-н. на якой-н. прасторы.

   • У. дарожку каменнем.

3. Палажыць у пэўным парадку.

   • У. рэйкі.
   • У. снапы на таку ў адзін рад.
   • У. валасы (зрабіць прычоску).

4. Палажыць, змясціць унутр.

   • У. пісьмо ў канверт.
   • У. душу ў што-н. (перан.).

5. Змясціць у якое-н. прадпрыемства (сродкі, грошы).

   • У. капітал у цяжкую прамысловасць.

6. перан. Тое, што і забіць (у 1 знач.; разм.).

   • У. звера на месцы.

|| незак. укладаць, ✂ і укладваць, ✂.

|| наз. укладанне, ✂, укладванне, ✂ і укладка, ✂.

укласці​², ✂; зак.

Стварыць, напісаць што-н., падабраўшы і аб’яднаўшы якія-н. матэрыялы.

• У. слоўнік.
• У. зборнік практыкаванняў.

|| незак. укладаць, ✂.

|| наз. укладанне, ✂.